Gde smo mi sa antifašizmom?

Proslavili smo još jedan praznik koji je pao i u ovako neradnu nedelju, čini se nekako krišom i skrivećki, a imenuje se kao Dan antifašističke borbe. Dan antifašističke borbe obeležavamo u znak sećanja na 22. juni 1941. godine kada je u šumi Brezovica pored Siska osnovan Prvi sisački partizanski odred. Bila je to prva antifašistička jedinica ne samo u Hrvatskoj nego i u ovom delu Evrope.

Te 1941. godine antifašistički ustanak u našoj sadašnjoj, nekadašnoj, zemlji razvijao se sa sve većim opredjeljenjem hrvatskog naroda za partizanski pokret. Da ne bude zabune ovde se računaju Hrvati, Srbi i svi drugi narodi. To se poslednjih godina kod nas namerno brka, ali ima tu i mnogo neznanja, te se negiraju bilo kakva oslobodilačka prava i srpskom narodu koji treba da živi kao svoj na svome u razjedinjenoj Domovini.

Za vreme Drugog svetskog rata, na prostoru Hrvatske pod kontrolom antifašističkog pokreta Zemaljsko antifašističko vijeće narodnog oslobođenja Hrvatske (ZAVNOH) obavljalo je vrhovnu zakonodavnu i izvršnu funkciju, da bi 1945. godine ZAVNOH prerastao u Narodni sabor Hrvatske. U prevodu i u vreme Narodnooslobodilačke borbe u Hrvatskoj očuvan je istorijski kontinuitet hrvatskog državnog suvereniteta.

Završetkom Drugoga svetskog rata 1945. godine formirana je Narodna Republika Hrvatska kao federalna jedinica ondašnje Federativne Narodne Republike Jugoslavije koja je iz Drugog svetskog rata izašla kao pobednica na strani savezničkih snaga. Time smo se, nekima je to krivo, otresli sramote da smo sarađivali sa onim nacistima i fašistima odnosno da smo u pogledu nečovečstva u mnogim aspektima bili i gori od njih samih.

Antifašizam, pojam od koga mnogi ”domoljubi” begaju ko đavo od krsta – ko onaj glogov kolac protiv vampira, utkan je u našu državnost i to najviše zahvaljujući mislima prvog nam predsednika Domovine, a nekadašnjeg partizanskog generala Franje Tuđmana. I to se negira, uz odricanje od odgovornosti drmanjem sopstvene glave i lomljenjem tuđe vilice.

Nije tajna da je Ustav naše depopulisane zemlje, u kojoj kao da ostaju da žive oni kojima je predobro i oni koji nemaju dovoljno da bi napustili granice, pisao i prekrajao upravo Titov general unevši u preambulu i to da je sled naše državnosti nasuprot neustavne NDH, odnosno i da se temelji na odlukama Zemaljskog antifašističkog vijeća narodnog oslobođenja Hrvatske (1943.).

U današnjem vremenu, gde se više ne zna ko više od globalnih velesila ne krši međunarodno pravo, antifašizam ima više značenja i ne vezuje se samo za slobodarski otpor protiv okupatora i najgorih ideologija koje su smaknule više miliona ljudi. U razjedinjenoj Evropi, to je ona Evropa koja se nije bratoubilački klala tokom devedesetih, antifašizam je postao ideološki temelj za aktivno suprostavljanje svim vidovim netrpeljivosti (rasizam, antisemitizam i ksenofobija).

I ovog leta Gospodnjeg kod spomen obeležja u šumi Brezovica održano je središnje obeležavanje Dana antifašističke borbe, pod pokroviteljstvom Vlade RH, na kojem je istaknuto da je hrvatski antifašizam velikom pobedom svrstao hrvatski narod na slavnu i istorijski važnu stranu pobednika u Drugom svetskom ratu.

Predsednik Saveza antifašističkih boraca i antifašista RH Franjo Habulin poručio je da antifašizam ne sme da ostane tek simboličan datum već temeljna vrednost društva i države. Dug borcima protiv fašizma, kazao je, odužićemo ustajući protiv istorijskog revizionizma, protiv pretvaranja ustaškog režima i njegovih zločina u domoljublje, a istovremeno demonizovanje antifašističkih boraca kao zločinaca.

Izaslanica predsednika Domovine, savetnica predsednika s karakterom Melita Mulić, rekla je da Brezovica i datum 22. juni 1941. godine simbolično sažimaju istoriju antifašističke borbe u Hrvatskoj kao jedne važne deonice u našem istorijskom hodu prema nacionalnoj slobodi i državnoj nezavisnosti. ”Otporom fašizmu i nacizmu, otporom okupaciji hrvatski je narod zajedno sa Srbima i brojnim pripadnicima drugih naroda kojima je Hrvatska domovina pokazao svoju privrženost toj velikoj baštini”, kazala je izaslanica.

Među govornicima bio je i naš ministar pravosuđa, uprave i digitalne transformacije, često vizualno objektivizovani Damir Habijan, sa rečima ”Jedan od članova Prvog sisačkog partizanskog odreda bio je i kasniji načelnik Glavnog stožera Hrvatske vojske, general Janko Bobetko. Ta činjenica simbolično povezuje hrvatski antifašizam i borbu za neovisnost u Domovinskom ratu”. Dodao je i da hrvatski antifašizam ne sme da se izjednačava sa ideologijom komunizma, čije su posledice, poput Križnog puta i Bleiburga, ostavile duboke tragove.

Gde smo mi sa antifašizmom, koji kao da je postao kakav opozit od vrednosti Domovinskog rata – često nas svrstavaju da biramo jedno ili drugo, nije skroz najjasnije jer mi našu istoriju prekrajamo po potrebi, do podneva jedno, a nakon večeri nešto treće i tako iz dana u dan. Vrtimo se u sopstvenom koturu nabacanih i nasleđenih identiteta, najviše nametnutih, te u svemu tome ni mi sami više ne znamo ko smo ni šta smo jer smo nedokazani, cinični i sa stalnom potrebom za negacijom.

 

 

MOŽETE PODRŽATI AUTOGRAF PA I NAJMANJOM MOGUĆOM UPLATOM NA NAŠ RAČUN HR8923600001102715720 (SWIFT/BIC: ZABAHR2X za uplate iz inozemstva) ILI PREKO PAYPAL-A. HVALA! ZA VIŠE INFORMACIJA KLIKNITE OVDJE.

    •  Hej, Jugosloveni, nek' se čuje glas!
    •  Glavno pitanje svih pitanja: ''I šta ćemo sad?''
    •  Uz Thompsona idu jednako i stihovi Cece
    •  Gazimestan za Thompsona
    •  Kako umanjiti kapitalistički otisak koji najbogatiji nameću
    •  Pravilnik o lepom ponašanju
    •  Katedra za europsko javno pravo PFZG-a
    •  Hod za (petljanje u tuđi) život
    •  Dvadeset godina Queer Zagreba
    •  Aleksandra Jozić – Ileković, hvala!

> Svi tekstovi ovog autora