Lepa, o, lepa bo smrt Evrope

Naslov sam posudio iz pučke sardonične pulske pjesme: E la Guerra finira quando’l mondo vrolera soto le bombe (A rat će završiti kada se svijet uruši pod bombama).

WARLORDS & KILLER CLOWNS naprosto su očajni, nikako da ”kao ljudi” (a ljudi su muškarci, naravno!) zaratimo! Jasno, neće oni tek tako odustati, iako je izgleda neo-svjetski rat zbog Ukrajine propao prije prvog pucnja, iako je Zapad bio ozbiljno spreman da se bori za Ukrajinu ”do posljednjeg Ukrajinca”, kako je rekla jedna Ukrajinka koja živi u Zagrebu…

Ma ima još zemalja koje čekaju da im (mi, natovski mužjaci) uvedemo demokraciju, tenkovima i raketama: Bosna, Kosovo, Makedonija, Crna Gora. Treba samo stvoriti krizu, ako je nema – a ovdje je ima…

Evo, šute čak i mirotvorci jer nema više ratnika među nama, a ni junačkoga srca, zar ne? Grub cinizam s moje strane. Oprostite oni koje sam možda uvrijedio. Ili su to ratne trube prebrzo odjeknule, da bi se mirotvorci mogli pokrenuti?

Micromega lakonski konstatira: La CIA: ”Mercoledì la Russia invaderà l’Ucraina. E noi mercoledì che facciamo?” A questa domanda Peacelink risponde con un incontro online che si terrà alle 21 del 16 febbraio ‘per organizzare iniziative di pace’ e discutere su ”come realizzare il piano di mobilitazione pacifista‘‘ messo nero su bianco e firmato (mentre scriviamo, ore 11 del 15 febbraio) da oltre cento associazioni e più di mille cittadini/attivisti.

Tješim se da smo postali tutti matti (pjesma kvarteta Cetra), gledajući scene s demonstracijama de manicomio po svjetskim velegradovima. Zar ne bi bio dobar jedan muški rat, da se malo razgibamo. Čini mi se da je to kontekst stotine hiljada mladih antivaksera propale urbane zapadnjačke osiromašene srednje klase.

Rat mi je duboko usađen u fojbe podsvijesti. Bija san dite, tri, četiri, pet lit, ma san ima pištuolu ”beretta”, i bomba-a-man (ča san hi naša u kažunu) i zrmana Znata mi je ušila bilu trirogu z crlenon zvizdon, a na boku rikamala ”Ž. TITO” (cilo živio ni moglo stati – mala bareta).

Bio sam ”zero čovjek” od 52 kad sam glumio Baldinija.

A 1991. sam s balkona dalekozorom gledao kako avioni raketiraju Zagreb. Moj pokojni prijatelj Edi mi veli, aaa, ma bravo mulo, ti fa Baldini. Baldini polesan, pilota volontario in Spagna, la volava per el Franco, e nel 1944 co’l canocial guardava i aeroplani ‘mericani che bombardava la citta, e una sceggia ghe ga taia la testa.

Evo, šute čak i mirotvorci jer nema više ratnika među nama, a ni junačkoga srca, zar ne? Grub cinizam s moje strane. Oprostite oni koje sam možda uvrijedio. Ili su to ratne trube prebrzo odjeknule, da bi se mirotvorci mogli pokrenuti?

Napisao sam o tome pjesmu, parole, dai, lyrics, anssi ”epics”, za Francija Blaškovića.

Hoću reći, rat u mojim sinapsama, u krvotoku, u nervima. I gotovo cijeli moj opus, prozni i poetski, zapravo je rat, rat, rat… Pra-strah koji me uvijek drži ”al’armi”, i pištolj sad bih znao upotrebiti: Astra 9 mm, familijarno nasljeđe, isto iz španjolskog rata.

Pa onda napišem paranoičan, patetičan stih:

Nagusto se potin / ki se lipo vidin, / ”hahaha said the clown”,

kako jedan dan utkrivan monumenat na Giardini

za nike nove junake / ča su hi za niku novu Našu Stvar pobili.

Će biti bilfo, orco, ‘kodlaki, štrige, muora;

će biti deština Giardini: ogni tanto ge toca a qualcedun copar qualcedun…

A onda nađem napoletansku pjesmu: ”Questa sotto veniva cantata con la fisarmonica da Eugenio, sui tram e sugli autobus. Qualche vecchio come me potrebbe ricordarla. È riportata da Roberto De Simone nel suo La canzone napolitana, edizione Einaudi 2017”:

”A storia chi lle dice’ e Mussolline/era nu buffone, n’ assassino. Allo Ventidue fece la sbrasata/marciò su Roma libera all’entrata, parlò che nun ce abbastava ‘na semmana/ ca isso e ‘o Rre nun se astregnevano ‘a mano. Tutto l’appoggio avette d’ ‘e surdate,/tutti i partiti furono sbandati. Musulline ch’era ‘mbruglione,/cumannava a tutta la pupulazione”.

Kad sam preveo ”La Miglior vita”, nakon anonimnih, ali i potpisanih denuncijacija (zdesna i slijeva) da sam izdajica i da se knjiga ne smije objaviti, sazvan je sastanak Socijalističkog saveza u Rijeci. Sve je ispalo dobro, naravno, knjiga je objavljena.

Kad smo to ispričao Fulviju, srdačno se nasmijao: Ahime’, certi preti e certi partigiani, e qua me attaca certi esuli, preti e fascisti…

Na Prvom svjetskom kongresu Istrana, (prvom i do sad jedinom!), Fulvio i ja iznijeli smo istarsku kulturalnu (i ne samo!) platformu: Istra je tričikleta, ima tri kola, slovensko, talijansko, hrvatsko, a sve drugo je jedinstveno i jedno…

Zguora mojega siela, par kilometri, je Velika lokva, po njuoj je tekla meja, pričiži ljudi u Bašići i u Banki, ma uoni su bili Kraljevci (Pazinska grofovija, pod Austrijom), a mi Benečani (pod Venecijom), ta meja je tote stala od 13. do 19. stolitja, ćo moj, i smo mrzili jieni druge. Hrvati Hrvate, Talijani Talijane, na dvi bande meje, i uzimali jeni drugima uovce, driva, žene, i bižali jieni h drugima kad bi nas stili vrći u pržun. Amore-oddio, come sempre… E no, a? E mai piu!

Možda je čovjek Evrope nešto ipak naučio? Čovjek, muškarac, naravno. A ako nije, nek se sjeti Kosovela: LEPA, O, LEPA BO SMRT EVROPE.

 

UKOLIKO VAM SE TEKST DOPADA I VOLITE NEZAVISNO I KVALITETNO NOVINARSTVO, VI MOŽETE PODRŽATI AUTOGRAF PA I NAJMANJOM MOGUĆOM UPLATOM NA NAŠ RAČUN ILI PREKO PAYPAL-A. HVALA! ZA VIŠE INFORMACIJA I PRECIZNE UPUTE KLIKNITE OVDJE.

    •  Trumpov trijumf – strah i nada svijeta
    •  Nama nema spasa, mi smo analogna rasa i kraj budućnosti
    •  Od holocena do holokausta
    •  A da konačno poslušamo Habermasa?!
    •  Fašistički kulturocid
    •  Legenda o Joakimu širila se Istrom još za njegova života
    •  1943.: Došla je naša ura
    •  Strvinari starog svijeta iliti iskonska Tea Tulić
    •  Analiza EU izbora: nacionalistički internacionalizam
    •  Šalamun – šaman poezije

> Svi tekstovi ovog autora